Fotoshoot verslag

Gisteren was de ‘grote’ dag. De dag dat ik voor het eerst een fotoshoot deed. Ik vond het best wel spannend, want ik had zoiets nog nooit eerder gedaan en ik wist ook niet wat ik precies kon verwachten. Gelukkig ging mijn zus mee als mijn mental support en natuurlijk voor de gezelligheid. De studio zit in Amsterdam Zuidoost vlakbij de IKEA, gevestigd in een wit kantoorpand, dat een beetje grauw aandoet. Eenmaal aangekomen stonden we voor een dichte deur en moesten we naar een 06-nummer bellen. Vervolgens kwam de fotograaf ons ophalen. We gingen met een lift naar boven en stapten uit op een verdieping waar allerlei banken stonden en waar de muziek luid uit de boksen knalde. Wel gezellig. De visagist was bezig met een meisje dat voor mij was. Ondertussen kreeg ik mijn eigen kleedkamer aangewezen en moesten we even wachten voordat de fotoshoot kon beginnen. In de tussentijd werd mijn haar en make-up gedaan. Ik kreeg mooie, golvende krullen met behulp van een carmenset. De visagist draaiden de rollers in no time in mijn haar. Zelf gebruik ik vaak een stijltang en krultang om krullen en golven te maken, maar deze techniek vind ik ook wel interessant! De krullen bleven alleen niet heel lang zitten, maar desondanks vond ik het erg mooi. De make-up was vrij naturel. In mijn hoofd had ik een donkere look voorgesteld, maar de visagist zei dat een meer lichtere look mooier zou staan op de foto. Ik vond het prima. Wat ze o.a. heeft gebruikt is concealer, foundation, blush, oogschaduw, mascara en lipgloss. Mijn ogen maakte ze heel mooi op, heel anders dan hoe ik het doe. Dus ik heb weer iets nieuws geleerd. Ook kon ik het niet laten om even in die make-up doos te snuffelen en daar trof ik vooral veel MAC make-up aan. Very pro. Daarna was het zover. De fotograaf zei: ‘Je bent aan de beurt. We gaan het dak op’. Ik was een beetje verbaasd, want ik dacht dat we van alles moesten overleggen over hoe en wat, wat wil je precies?, maar goed ik ging natuurlijk gewoon mee. Ten slotte was het ook mooi weer. Op het dak kreeg ik allerlei instructies. ‘Ga eens tegen de muur staan, doe je hand in je zij, leg je hand op de muur,  houd je hoofd schuin, ga eens op die trap staan en houd je hoofd naar achteren, lach eens heel hard.’ Ondertussen dacht ik van alles. Doe ik het goed? Is dit niet veels te cliché? Mijn hoofd schuin houden, mijn hand in mijn zij? Gelukkig bleef ik vertrouwen op de fotograaf, want zij weet natuurlijk wel wat ze doet. Toch? Daarna was het tijd voor de kledingwissel. Ik had een lichtgrijs MANGO jurkje aan en zwarte hakken uit Italië. Deze shoot deden we binnen. In de studio heb je diverse achtergronden die je kunt gebruiken. Ik koos voor een witte, omdat dit neutraal oogt, maar je kunt ook op een groene bank zitten of sensueel op een bed liggen, haha! Mij niet gezien! Toen ik in de studio stond zei de fotograaf als eerste: ‘Ga eens op dat kleedje liggen’. Ik dacht: ‘Onee, wat krijgen we nou? Liggen is toch ook cliché? Dan zie je mijn jurkje ook helemaal niet.’ Maar goed, ik (braaf) ging natuurlijk weer gewoon liggen. De hairblower ging aan. Mijn vuistjes had ik onder mijn kin en de fotograaf maakte allerlei kiekjes. Ik vond dit ook een beetje ongemakkelijk, maar ik vertrouwde maar op een mooi resultaat. Daarna zat ik op een kruk en tot slot kon ik nog een attribuut kiezen, om mee op de foto te gaan. Je kon kiezen uit hoeden, petjes, bloemen of een koffer. Mijn zus raadde mij de koffer aan. Dat deed ik. En toen kreeg ik de smaak eindelijk te pakken. Toen dacht ik: ‘Dit is leuk’. Ik weet niet waarom ik dat toen pas had. Misschien omdat ik dacht: ‘Ha inpakken en wegwezen! (grapje). Ik werd wat losser, varieerde wat met verschillende poses, nog een paar fotoklikjes volgde en toen was het avontuur alweer voorbij, helaas…Mijn zus zei dat het heel goed ging en toen de fotograaf ons de foto’s liet zien was ik blij verrast! Hand in je zij? Hoofd schuin tegen de muur? Op een kleedje liggen? Hoezo cliché?! Dat werkt juist heel goed voor foto’s, blijkt. Uiteindelijk moest ik van 119 foto’s een selectie maken van 48 foto’s. Wat hebben we gelachen. Soms leek ik echt op een aangespoelde walrus (op dat kleedje), maar al met al ben ik zeer tevreden met het resultaat. Ook ben ik blij dat je al mijn gedachten die ik tijdens de shoot had, op de foto’s niet kunt zien. Een gedachte is natuurlijk onzichtbaar, maar toch! Nu, zijn jullie natuurlijk benieuwd naar het resultaat. Daar komt ie dan.

Liefs,
Ongevera